VIERDE ZONDAG IN DE VEERTIGDAGENTIJD (Jaar A)

VIERDE ZONDAG IN DE VEERTIGDAGENTIJD (Jaar A)
Zondag 'Laetare"

Eerste lezing: Uit het eerste boek Samuël, 16, 1b. 6-7. 10-13a.
Tweede lezing: Uit de brief van de heilige apostel Paulus aan de christenen van Efeze, 5, 8-14.
Evangelie volgens Johannes, 9, 1-41.

Beste mensen,

Wat zijn deze dagen? Corona virus of covid 19. We weten allemaal wat gebeurd is om ons heen. Het zijn wereldwijde angst en zorgen geworden voor iedereen. Wanneer zal het overgaan? We weten het nog niet. Wat wij kunnen doen, is lekker thuis blijven. Wij moeten afstand nemen van elkaar. Vele vragen zijn er gekomen. Waarom? Wat is er gebeurt in ons leven? 

In het evangelie van vandaag horen wij ook de vragen van de leerlingen. “Heeft hij zelf gezondigd of zijn ouders? Nee, Hij niet en zijn ouders ook niet. Maar Gods werk moet door hem zichtbaar worden.” Antwoord Jezus. Het gaat niet over de oorzaak en gevolg of wie dat gemaakt heeft.  

Maar in feite is dat hij zo. Blind en bedelaar.In feite is het helemaal donker. Kijk niet naar het uiterlijk. Feit is dat het corona virus de wereld aan het teisteren is, er zijn vele slachtoffers. 

Het is zeker dat, als wij naar de zieken kijken, als wij horen dat vele mensen zijn getroffen of overleden vanwege corona virus, word ons hart bedroeft en zijn wij sprakeloos. Ook als wij naar de degenen die in moeilijkheden kijken en zo voort. Voelen wij echt met hen mee. Het is ergen vreselijk voor allen!

Beste mensen, wij zijn kwetsbare mensen. Het lijden willen wij natuurlijk helemaal niet. We proberen om het te voorkomen en vermijden, maar als het toch gebeurt dan rest ons overgave en ook tijdens deze overgave kunnen wij verder kijken. Het lijden is erin aanwezig, maar ook compassie, aandacht voor elkaar. Grote solidariteit. Aan de ene kant is lijden erg zwaar, verdriet, pijn voor degenen die lijden, maar aan de andere kant raakt het je hart diep. Het lijden wekt onze menselijkheid, aandacht en solidariteit op. Het lijden verbindt en brengt mensen dichter bij elkaar. Omdat je hart geraakt wordt. We kijken naar de bedelaar, ook een blinde man toen hij alleen was. We kunnen ons voorstellen als je blind bent dan is het helemaal donker. Weinig of misschien helemaal geen contact met de mensen. Door zijn ziekte of lijden zijn mensen verbonden met elkaar. De farizeeën, de ouders, en de leerlingen.

Om ons heen zegt en waarschuwt iedereen elkaar. Doe voorzichtig, altijd handenwassen, afstand nemen anderhalve meter of meer. Thuis blijven, we bidden voor elkaar, geef elkaar bemoediging en zo voort. Door deze manier komen mensen bij elkaar. En zijn wij verbonden.
Het is waarschijnlijk anders als wij allemaal gezond zijn, het ziet er goed uit, iedereen is goed bezig met zijn werk. Maar voorlopig is dat niet zo. wij nemen een beetje afstand. Ik zie jullie nu natuurlijk niet maar toch zijn we verbonden met elkaar in het diepe hart en in de gebeden. 

Volgens de liturgische kalender zijn deze dagen eigenlijk een tijd om afstand te nemen, niet allen van het corona virus maar wel een tijd van bezinning, veertigdagentijd-vastentijd. Afstand nemen van al waar we verslaafd aan zijn. Een tijd voor familie, thuis-voelen. Een tijd om goed te kijken met open hart. Een tijd om goed te luisteren naar de stem van God, een tijd om terug te keren, een tijd om zelf te kijken hoe kwetsbaar we zijn. Het is wellicht niet wat wij willen maar dat kunnen we wel doen zolang we de hele dag thuisblijven. We mogen deze moeilijke tijd  “woestijntijd” noemen voor ons zelf.

Als het woestijntijd is dan geloven wij wel dat vandaag niet het einde is. De blinde man weet niet precies wanneer hij Jezus tegen gaat komen. Wat hij weet nadat Jezus hem geneest is dat hij kon zien. Dat was het. De goede tijd zal zichtbaar worden. Het wonder. Het licht zou komen. Laten wij samen luisteren met de blinde man naar de stem van God. “Gelooft u in de Mensenzoon?” en bidden wij:  

“Ik geloof Heer. God, kom ons te helpen, Heer haast u ons te helpen. God redt ons”

Amen