Preek Oudjaarsavond 31 december 2019

Eerste lezing uit de eerste brief van Johannes 1, 18-21
Evangelie van onze Heer Jezus Christus volgens Johannes, 1, 1-18.

Beste mensen,

wij zijn historische schepsels. We horen altijd bij de verleden tijd, het heden of in de toekomst. Meestal zeggen mensen dat het verleden de geschiedenis is, het heden is de realiteit en de toekomst is de hoop. Alles verandert in de loop van de tijd, in de loop van de jaren. Alles gebeurt ook in de tijd. Zowel wat we ons realiseren als wat we ons niet realiseren. Wij zijn dankbaar voor alles in het verleden, wat wij hebben meegemaakt en wat wij hebben gedaan. Vandaag is de werkelijkheid in onze gezichten. De tijd om te bezinnen, te herinneren en dankbaar te zijn en te bidden, dat wij tot nu toe nog ademhalen. Dat wij nog steeds gezond zijn. Dat wij hier bijeen mogen zijn. Dat wij elkaar in deze tijd ontmoeten. Sommigen denken misschien en zeggen, ja ik ben oud geworden, ik ben nog niet genoeg aan het leren, ik ga met pensioen, ik ben blij dat ik nog bij de familie kan zijn, dankzij God. Dat is de realiteit. Terwijl de toekomst nog een droom is en niemand weet wat er gaat gebeuren met ons leven, ons werk, onze diensten, onze familie, enzovoort. Maar de toekomst bevat altijd hoop, verlangens, een nieuw begin maken en waarschijnlijk is dat een uitdaging. Ieder van ons mag de vragen stellen, wie zijn wij eigenlijk? Wie ben ik in de toekomst? Wat is onze hoop, wat kan ik verlangen? En wat is de eindbestemming van ons leven of wat is de betekenis van alles?

Voor ons is het leven een gave Gods. Dat betekent dat het leven in het begin oorspronkelijk gepland was en leidde tot bepaalde doelen, tot een bepaalde tijd. Vanaf het begin wisten we nooit dat we in deze wereld zouden leven. Als dat zo is, hebben we goede redenen om ze te reflecteren.

We naderen het nieuwe jaar. Wat zullen we allemaal gaan doen? Wat gaan we meemaken? Een nieuw jaar is altijd  een tijd van verwachting. Misschien kent ieder van ons al een deel van zijn plannen, afspraken, dromen enz. in de toekomst, maar de toekomst is nog steeds vaag. Wie kent morgen? Het nieuwjaar is nog steeds een lege bladzijde, nog donker, een mysterie. Ook een uitdaging net als in de eerste lezing. Het toont ons een voorbeeld van de vele uitdagingen in ons dagelijkse leven. Het ontstaan van de antichristus. Dingen die ons tegenhouden in ons leven, die  tegen het licht en dat leven zijn. Daarin zitten uitdagingen, moeilijkheden, onzekerheden enz. Dat is de voorspelling die altijd zal uitkomen in het leven. De ervaring van op en neer. Up en down.  

Maar in het evangelie luisteren wij vandaag naar het licht en de zekerheid. In het begin was het Woord, het Woord is bij God en het Woord was God. Het Woord was leven en het leven was het licht voor de mensen. Het licht schijnt in de duisternis en de duisternis heeft het niet in zijn macht gekregen. Als onze leven een reis is dan hebben wij het licht nodig in het “donker” of duister nieuwjaar, hebben wij God altijd nodig als onze begeleider, als een vriend, als de kracht in ons leven. Het evangelie toont ons de zekerheid, voor ons reizen tijdens het nieuwe jaar, dat we niet in de donker blijven. Dat God ons niet in de steek laat, maar in het Licht en de zekerheid. In vertrouwen in God vinden we de betekenis en het doel in het leven.

Laten we opnieuw beginnen in het nieuwe jaar met vreugde en veel geluk. Tegen God mogen we zeggen: God, leid ons leven naar uw Licht. Tegen elkaar mogen wij zeggen: “Together we can” Samen kunnen wij verder gaan in het Licht van Christus. 2019 is bijna vervlogen. 2020 staat al voor de deur. Een nieuw jaar met nieuwe dromen. Alles krijgt een nieuwe kleur. Veel geluk en vrede. Veel liefde voor elkaar. Aandacht voor de naasten. Het wordt een prachtig jaar! 

Amen.